Τα ανθρώπινα παράσιτα μπορούν να κατοικήσουν όλα τα συστήματα οργάνων. Η ζωτική δραστηριότητα των ελμινθών μπορεί να αποτελεί προϋπόθεση για την ανάπτυξη καρκίνου και μικροσκοπικοί μύκητες και ακάρεα οδηγούν σε αλλεργίες.
Το ανθρώπινο σώμα μπορεί να κατοικηθεί από τουλάχιστον 300 παρασιτικά είδη, συμπεριλαμβανομένων εκπροσώπων βακτηρίων, ιών, πρωτόζωων, μικροσκοπικών μυκήτων, ελμινθών (παρασιτικών σκουληκιών) και μεμονωμένων αρθρόποδων. Αυτοί οι οργανισμοί όχι μόνο καταναλώνουν θρεπτικά συστατικά που απορροφώνται από τον ξενιστή, αλλά και το δηλητηριάζουν με τα προϊόντα της ζωτικής τους δραστηριότητας. Σύμφωνα με τα κανόνια της σύγχρονης ιατρικής, η έννοια του «παρασίτου» δεν ισχύει για τους προπυρηνικούς (προκαρυωτικούς) οργανισμούς: βακτήρια και ιούς. Χαρακτηρίζει πρωτόζωα, μύκητες, σκουλήκια και αρθρόποδα που ζουν στο σώμα του ξενιστή και ζουν αποκλειστικά σε αυτό.
Μικροπαρασίτων
Οι ανθρώπινοι και ζωικοί οργανισμοί είναι ένα εύφορο περιβάλλον για τη ζωή μικροσκοπικών μυκήτων και πρωτόζωων. Δεν είναι ορατό με γυμνό μάτι, βλάπτουν το δέρμα και τα εσωτερικά όργανα.
Παρασιτικά πρωτόζωα
Μια λοίμωξη που προκαλείται από ένα πρωτόζωο ονομάζεται πρωτόζωο. Τέτοιες ασθένειες είναι ευρέως διαδεδομένες τόσο σε τροπικές περιοχές όσο και σε εύκρατα γεωγραφικά πλάτη. Περίπου 50 είδη πρωτοζώων παρασιτίζουν σε ανθρώπινα όργανα και ιστούς. Μπορείτε να μολυνθείτε μέσω σεξουαλικής επαφής, φαγητού ή τσιμπήματος εντόμων.
Η Giardiasis είναι πολύ συχνή. Μέχρι το 40% των παιδιών και το 10% των ενηλίκων έχουν αυτήν την παθολογία. Ο προτιμώμενος βιότοπος για τα λάμπια είναι το λεπτό έντερο. Η ασθένεια μπορεί να συνοδεύεται από δυσπεψία και αλλεργικές αντιδράσεις, αν και συχνά είναι ασυμπτωματική. Το παθογόνο μεταδίδεται μέσω του πεπτικού σωλήνα - με άψητο νερό και μολυσμένη τροφή.
Σύμφωνα με διάφορες πηγές, το 30 έως 50% του παγκόσμιου πληθυσμού έχει μολυνθεί από τοξοπλάσμωση. Το παθογόνο του ζει συχνά στον οργανισμό του ξενιστή χωρίς κλινικές εκδηλώσεις. Το τοξόπλασμα αποτελεί τον μεγαλύτερο κίνδυνο για τις έγκυες γυναίκες: προκαλεί ενδομήτριο εμβρυϊκό θάνατο ή σοβαρές δυσπλασίες. Η μόλυνση συμβαίνει μέσω της επαφής με κατοικίδια θηλαστικά (γάτες, κουνέλια, τρωκτικά) και μέσω της κατανάλωσης μη ψημένου κρέατος.
Η πιο συχνή σεξουαλικά μεταδιδόμενη λοίμωξη είναι τα πρωτόζωα. Αυτή είναι η τριχομονάση. Κάθε χρόνο περισσότερα από 150 εκατομμύρια άνθρωποι μολύνονται παγκοσμίως. Οι εκδηλώσεις της νόσου καθορίζονται από τα όργανα που επηρεάζονται. Στις γυναίκες, το Trichomonas ζει στον κόλπο και προκαλεί φλεγμονή, συνοδευόμενη από ουρηθρίτιδα. Στους άνδρες, τα πρωτόζωα επηρεάζουν τον προστάτη, τα σπερματικά κυστίδια, σε σοβαρές περιπτώσεις που οδηγούν σε προστατίτιδα, αν και συχνότερα η λοίμωξη είναι ασυμπτωματική.
Σε τροπικές περιοχές, είναι γνωστές ασθένειες όπως η ελονοσία, η λεϊσμανίαση, η νόσος Chagas και η ασθένεια του ύπνου. Τα παθογόνα σας είναι πλασμωδία, λεϊσμανία ή τρυπανοσώματα. Τα παράσιτα μεταδίδονται από έντομα που πιπιλίζουν το αίμα: κουνούπια, μύγες tsetse, τριάτα. Με το δάγκωμα ασθενών ζώων ή ανθρώπων, αποκτούν και διανέμουν τους αιτιολογικούς παράγοντες αυτών των ασθενειών.
Παρασιτικοί μύκητες
Είναι γνωστό ότι περίπου 100 είδη μανιταριών είναι αρκετά επικίνδυνα για τον άνθρωπο. Ο βέλτιστος χώρος διαβίωσής σας είναι ζεστές και υγρές περιοχές του σώματος, για παράδειγμα οι διαπολιτισμικοί χώροι. Ωστόσο, αυτοί οι οργανισμοί μπορούν επίσης να μολύνουν το δέρμα και άλλες περιοχές του ανθρώπινου σώματος.
Μύκητες του είδους Trichophyton, Microsporum, Epidermophyton προκαλούν δερματομυκητίαση: ringworm και pityriasis versicolor, αλλοιώσεις των ποδιών, τριχωτού της κεφαλής, σπάνια βλεννογόνων. Οι αιτιολογικοί παράγοντες αυτών των ασθενειών μπορούν να μεταδοθούν από ζώα ή άρρωστα άτομα στον άνθρωπο. Σε σοβαρές περιπτώσεις, βακτηριακές λοιμώξεις εμφανίζονται στη δερματομυκητίαση.
Τα καλούπια και τα σπόρια τους δεν είναι λιγότερο επιβλαβή για τον άνθρωπο. Προκαλούν ασθένειες όπως αυτή:
- πενικέλωση;
- βλεννογόνος;
- Ασπεργίλλωση.
Αυτές οι παθολογίες χαρακτηρίζονται πάντα από φλεγμονή όλων των μερών του αναπνευστικού συστήματος, μέση ωτίτιδα και διάφορες αλλεργικές αντιδράσεις. Σε σοβαρές περιπτώσεις, οι παρασιτικοί μύκητες προκαλούν πνευμονία και βρογχικό άσθμα. Τα άτομα με μειωμένη ανοσία και χρόνια ασθένεια είναι πιο ευαίσθητα σε μυκητιασικές λοιμώξεις.
Helminths
Ο προτιμώμενος βιότοπος για τα παρασιτικά σκουλήκια είναι ο πεπτικός σωλήνας ανθρώπων και ζώων, όπου τρέφονται με τα χωνευμένα τρόφιμα, τη χολή και το αίμα του ξενιστή. Όλα τα helminths ανήκουν στις ακόλουθες τάξεις:
- σκουλήκια (νηματώδεις);
- flatworms (ταινίες και βδέλλες).
Επίπεδα παρασιτικά σκουλήκια
Τα αυγά και οι προνύμφες των τριματοειδών (επίπεδες νιφάδες σκουληκιών) εισέρχονται συνήθως στο ανθρώπινο σώμα με ωμό νερό, άπλυτα χόρτα, κρέας και ψάρια που δεν έχουν υποστεί επαρκή θερμική επεξεργασία. Έτσι λειτουργεί:
- ηπατικό;
- Κινέζικα
- γίγαντας;
- λογχοειδή βδέλλες;
- ατύχημα γάτας.
Μερικές φορές ένα άτομο μολύνεται μέσω άμεσης επαφής: οι προνύμφες των τροπικών παρασίτων των σχιστοσωμάτων διαπερνούν το δέρμα των ανθρώπων που κολυμπούν σε γλυκό νερό και μετά μπαίνουν στην κυκλοφορία του αίματος, όπου ζουν και τρέφονται με ερυθροκύτταρα.
Τα περισσότερα τριμήματα επηρεάζουν το συκώτι, τη χοληδόχο κύστη και τους αγωγούς αυτών των οργάνων και προκαλούν ασθένειες - τα τριμήματα. Το περιβάλλον για τη ζωή μιας πνευμονικής ροής είναι οι μύες, ο υποδόριος λιπώδης ιστός, ο εγκέφαλος, αλλά κυρίως οι πνεύμονες. Η ασθένεια που προκαλείται από αυτά τα ελμίνθια ονομάζεται παραγονιμία. Το μικρό trematode metagonium ζει στο λεπτό έντερο, το οποίο οδηγεί σε metagonimosis.
Οι βδέλλες είναι μικροί - το επίπεδο σώμα τους σε σχήμα φύλλου δεν υπερβαίνει τα 10 cm - αλλά οι συνέπειες της παραμονής τους στο σώμα ζώων και ανθρώπων είναι θανατηφόρες. Ο μακροχρόνιος παρασιτισμός αυτών των ελμινθών μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη καρκίνου, κίρρωσης και νόσου από χολόλιθο.
Σε αντίθεση με τα τριμετόδια, το σώμα των ταινιών (cestodes) μπορεί να έχει μήκος αρκετών δεκάδων μέτρων. Η κύρια οδός μόλυνσης με κεστοδότες είναι μέσω τροφής. Αυτά τα ελμίνθια μπαίνουν στο ανθρώπινο σώμα με άψητα κρέατα και ψάρια. Το κύριο περιβάλλον για την ανάπτυξη κεστοδών είναι το λεπτό έντερο, στο οποίο ζουν ενήλικα σκουλήκια, ενώ οι μορφές των προνυμφών ζουν στα παρεγχυματικά όργανα (ήπαρ, πνεύμονες, σπλήνα).
Από όλες τις ταινίες, τα πιο κοινά είναι τα ακόλουθα:
- bullish tapeworm;
- Εχινόκοκκος;
- ευρεία ζώνη;
- ταινία χοιρινού κρέατος;
- κυψελίδες.
Στρογγυλά παρασιτικά σκουλήκια
Ασθένειες που προκαλούνται από παρασιτικούς σκουλήκια - νηματώδη - κατατάσσονται πρώτοι μεταξύ όλων των ελμινθιασών όσον αφορά τη συχνότητα ανάπτυξης. Τα περισσότερα παράσιτα ενηλίκων ζουν στα έντερα, αλλά σε ορισμένα στάδια της ζωής τους μπορούν να μεταναστεύσουν στους μύες, τους πνεύμονες, την καρδιά και το λαιμό. Τα ακόλουθα νηματώδη είναι κοινά στον ανθρώπινο πληθυσμό:
- pinworms;
- στρογγυλό σκουλήκι;
- Τοξικά αυτοκίνητα;
- Trichinella;
- αγκυλόστομα;
- Strongyle.
Τα αυγά και οι προνύμφες των σκουληκιών εισέρχονται στο ανθρώπινο σώμα μέσω τροφής και νερού. Τα νηματώδη, όπως τα αγκυλόστομα και τα ισχυρά, εισβάλλουν από μόνα τους στο σώμα του ξενιστή. Αυτά τα ελμίνθια βρίσκονται κυρίως στις τροπικές περιοχές.
Οι πανταχού παρόντες νηματώδεις είναι pinworms, roundworms και toxocaras. Το πρώτο συχνά επηρεάζει τα παιδιά και προκαλεί εντεροβίαση - η πιο κοινή ελμινθίαση. Τα σκυλιά είναι φορείς του Toxocara, αν και αυτά τα νηματώδη μπορούν επίσης να μολύνουν τον άνθρωπο. Οι σκουλήκια ζουν σε ανθρώπους και δεν είναι επικίνδυνοι για τα περισσότερα ζώα, με εξαίρεση τους χοίρους.
Παράσιτα αρθρόποδων
Οι εστέρες, τα τριμήματα και τα παρασιτικά νηματώδη προσαρμόζονται για να ζουν στα εσωτερικά όργανα των ξενιστών τους. Αντιθέτως, τα περισσότερα από τα παρασιτικά αρθρόποδα ζουν στην επιφάνεια του σώματος. Τις περισσότερες φορές, ένα άτομο μολύνεται με ψείρες και ακάρεα, τους αιτιολογικούς παράγοντες της αποδόμησης και της ψώρα. Αυτά τα παράσιτα είναι επικίνδυνα επειδή μπορούν να μεταδώσουν παθογόνα βακτήρια και rickettsiae που προκαλούν πυρετό Volyn, τυφοειδή και υποτροπιάζοντα πυρετό.
Οι ψείρες πίνουν ανθρώπινο αίμα και τα παρασιτικά ακάρεα ζουν στο ανθρώπινο δέρμα. Ψώρα που φαγούρα ροκανίζει στα περάσματα, ο Demodex ζει στα θυλάκια των τριχών και στους αγωγούς των σμηγματικών αδένων. Η ζωτική δραστηριότητα αυτών των παρασίτων οδηγεί σε αλλεργίες, που συνοδεύονται από εξάνθημα, ερυθρότητα του δέρματος και φαγούρα.
Ο κόσμος στον οποίο ζούμε αναπτύσσεται ραγδαία, το βιοτικό επίπεδο αυξάνεται σταθερά και σήμερα φαίνεται σε πολλούς ότι οι παρασιτικές ασθένειες είναι πολλοί κάτοικοι χωρών του τρίτου κόσμου. Ωστόσο, η μετανάστευση του πληθυσμού οδηγεί στη διάδοση τέτοιων παθολογιών πέρα από τα φυσικά κέντρα βάρους. Από αυτήν την άποψη, είναι σημαντικό να θυμόμαστε τους βασικούς κανόνες υγιεινής, η συμμόρφωση με τους οποίους θα βοηθήσει στην πρόληψη της μόλυνσης.